Dromerig, spanning, emotie en pure virtuositeit

 

Een recensie van Jeanette Vergouwen-de Caluwe

Het was een uitzonderlijke zondagmiddag, 9 november 2025. De temperatuur was zeker niet herfstachtig, de Zeeuwse Concertzaal was zo goed als volledig gevuld, onder de luisteraars opmerkelijk veel jeugd en pianiste Anna Fedorova speelde een mooi opgebouwd Chopinrecital.

Frederic Chopin (1810-1849) spreekt nog steeds tot de verbeelding. Op zijn graf op Cimetière du Père-Lachaise in Parijs liggen altijd bloemen. Zijn muziek kan heel zacht en romantisch klinken, maar ook de razendsnelle passages en de robuuste akkoorden overtuigen. Hij was een begenadigd pianist en schreef wonderlijk mooie pianomuziek.

De Oekraïense Anna Fedorova geeft overal ter wereld recitals en speelde zondag in Middelburg voor een aandachtig publiek. Zij bezit een mooi toucher, besteedt zorgvuldig aandacht aan de zachte-, maar ook de heftige passages, haar techniek is goed en ze speelt met een groot inlevingsvermogen.

Het programma belichtte alle kenmerken van Chopin van dromerige, spannende en emotierijke muziek met als sluitstuk, niet pianosonate 2 met de overbekende dodenmars, maar de derde sonate die hij in de zomer van 1844, net voor de breuk met George Sand, zijn weldoenster, schreef. Hij was toen al heel ziek, maar deze sonate klinkt energiek en levendig.

Fedorova begon met de Nocturne in c Op 48 nr. 1. Chopin schreef 20 nocturnes, gepassioneerde, lieflijke en delicate werkjes. Meestal droevig, maar ook vaak dromerig. Deze Nocturne begon langzaam (mezzo voce) als een lied vol melancholie. Chopin heeft zijn emotie hier verpakt in geluid. Je hoort een onrustige geest. Een bijna koraalachtig deel en de vele dubbeloctaven onthullen ook de kracht van Chopin.

De stemmingen in Fantasie Opus 49 wisselen razendsnel af. Het is een uitvoerige vertelling die begint met een obsederend marsritme. Het middendeel lento sostenuto is een oase van rust

Fedorova speelde de snelle loopjes flitsend, en bracht de passie en emotie in het slotdeel dwingend over. Overrompelend waren de verstilde slotmaten en de 2 stevige slotakkoorden.

De 3 Mazurka’s die gecomponeerd zijn in 1846 kregen een stevige invulling, ze werden vol nuances en contrasten, ritmisch sterk, gebracht. En je ervaart steeds die weggestopte dramatiek.

In de Ballade in f nr. 4 op. 52 kwam de zachtmoedige Chopin bovendrijven. De verhalende muziek is dromerig, gevoelig en sprankelend en alles werd mooi met emotie vertolkt.

In de Sonate nr. 3 op 58 in bes bewees Fedorova dat ze heel goed het complexe karakter van Chopin begreep. De gebroken akkoorden van het hoofdthema in het (lange) openingsdeel, de vele modulaties en de Beethoven aandoende poëtische passage kwamen erg goed uit. De lange aangehouden akkoorden in het Scherzo en de smartelijke melodie in het Largo maakten een diepe indruk en in de Finale kon de pianiste al haar virtuositeit etaleren.

Een staande ovatie en een langdurig applaus vroeg om een toegift. Fedorova speelde nog twee korte toegiften: een dansant werkje van Chopin en een vlinderachtige, blije compositie van Schumann.

De Zeeuwse Concertzaal heeft een gouden initiatief genomen met de reeks Meesterpianisten.

De volgende concerten in 2026 zijn: 22 februari Ksenia Kouzmenko (Kurtág), 22 maart Julien Libeer (Ravel en Mozart) en 17 mei Nicolas van Poucke (Schubert en Brahms).

Terug naar overzicht