Geschiedenis

De Zeeuwse Concertzaal, het eerste lustrum

De heer Streng nam deze openingshandeling zo serieus dat hij 's middags nog even kwam repeteren. De tinkelende nootjes van Philip Glass werden gevolgd door een fenomenaal concert van l 'Arpeggiata. De complete bouwploeg van de Walcherse Bouw Unie, het bedrijf dat verantwoordelijk was voor de grondige verbouwing van de zaal, was er ook. De gloedvolle muziek van l 'Arpeggiata ontlokte aan de voorman van de bouwploeg na afloop van het concert de uitspraak: "Ik wist niet dat klassieke muziek zo mooi kon zijn".

Gedurende het eerste seizoen ontwikkelden wij ons programmeringsbeleid. Met onze concerten richtten we ons vooral op het bereiken van een nieuw en jong publiek. Het concert met het Wim Mertens Ensemble in 2008 vormde het knallende begin van de serie De Oversteek. Mertens bespeelde de zaal als ware het een poppodium voor een volle, enthousiaste en inderdaad aanmerkelijk jongere zaal. Op die lijn gingen we door. We denken nog altijd met enorm veel plezier terug aan het Multi Piano Festival, met onder andere in het slotconcert het roemruchte Tubular Bells van Mike Oldfield, maar dan op vier vleugels,  in een zaal die na afloop helemaal op de kop stond.

Hoogtepunten
Het openingstukje dat Frank Streng speelde, bleek een voorbode te zijn van veel concerten met muziek van Philip Glass, een componist die als geen ander in staat is om een groot en jong publiek te bereiken. De fantastische concertante uitvoering van delen uit diens Einstein on the Beach door het Attacca Ensemble staat sterk in het geheugen van de vele bezoekers gegrift.

Niemand had echter in 2007 kunnen bevroeden dat twee jaar later de maestro zelf in onze mooie zaal zou spelen. Jakko van der Heijden regelde dat. Aanvankelijk vroeg het management rond Glass een behoorlijk exorbitant bedrag voor één man achter één vleugel, hoe beroemd hij ook mag zijn. Per mail reageerde Jakko onverschrokken: "We snappen dat een concert van Philip Glass zoveel waard is. Helaas hebben we maar de helft van dit bedrag. Maar we hebben wel een hele mooie zaal, in een heel mooi stadje, vlak bij het strand en met allemaal heel aardige mensen. En dat is allemaal niet in geld uit te drukken". Blijkbaar beviel het management dit antwoord en reageerde per ommegaande: "Als we gretig gebruik mogen maken van al die leuke randvoorwaarden, komt meneer Glass voor de helft".
Het werd een succes. De voorverkoop oversteeg in ruime mate die van Youp van 't Hek, die in hetzelfde seizoen in de Middelburgse Schouwburg stond. Op marktplaats.nl werden kaarten verhandeld voor 300 euro per stuk. Bezoekers kwamen van heinde en ver (zelfs sommigen uit Zweden). Middelburg stond op de kaart.

Twee jaar later kwam Philip Glass terug, nu met de uiterst getalenteerde violist Tim Fain. Zijn eerste bezoek aan de Zeeuwse Concertzaal was de componist zo goed bevallen, dat hij in 2009 onze zaal maar liefst twee wereldpremières gunde. Zowel zijn Partita voor soloviool als Pendulum voor piano en viool klonken voor het allereerst in Middelburg.

Het zijn niet alleen de druk bezochte concerten die voor onszelf de hoogtepunten vormden. Zo bleek het programma 12x12 van Capilla Flamenca en Het Collectief uit België lastiger te verkopen, terwijl de mengeling van moderne muziek van Stockhausen en muziek uit de veertiende eeuw die deze twee topensembles brachten, op muzikaal eenzame hoogte stond.

De vrolijke, theatrale serie KinderKlassiek bleek een schot in de roos. Voor Trommelvuur bijvoorbeeld, van het slagwerktrio Twitching Eye Trio moesten stoelen worden bijgesleept. Ongelofelijk goed was ook de voorstelling De Pianomannen, waarin muziek van Erik Satie in een vrolijk multimediaal jasje werd gestoken.

Door de jaren heen ontstond een steeds hechtere samenwerking met het jongerencentrum De Spot in Middelburg. Zij organiseerden in 2011 samen met ons een concert door de Ierse singer-songwriter Luka Bloom. Eerlijk gezegd hadden wij voordien nog nooit van de beste man gehoord. Een bomvolle, enthousiaste zaal onderstreepte  echter dat je niet op alle fronten de wijsheid in pacht hebt. Zelf verhuisden wij met drie concerten naar De Spot, waarvan de twee laatste, met Ethel en het Mellits Consort - beiden uit Amerika -, een grote verassing voor het publiek vormden.

In oktober 2011 waren we al weer toe aan het 250ste concert dat sinds de heropening in onze zaal plaatsvond. We nodigden het Italiaanse ensemble Piccola Accademia degli Specchi uit en stelden samen met hen voor één keertje een programma samen, voortkomend uit onze beider nevenactiviteiten als muziekregisseur en componist. Het was een beetje een gok, maar gelukkig bleek een afgeladen zaal onze muzikale voorkeuren en onze passie te delen.

In het voorjaar van 2012 stond wederom het Attacca Ensemble op de planken, nu met de Nederlandse première van de Little Match Girl Passion van de Amerikaanse componist David Lang. Het werd een uiterst intense en ontroerende luisterervaring onder de meer dan driehonderd luisteraars. Evenveel mensen waren een week later aanwezig bij het Tweede Vioolconcert van Philip Glass en de Shaker Loops van John Adams, uitgevoerd door het Amsterdam Sinfonietta. Het zijn beide concerten die passen in de Zeeuwse Concertzaal, Nieuwe Stijl. Op naar de volgende vijf jaar!